GERÇEK SAHİBİNE DE ULAŞMASI DİLEĞİYLE!
Nerdesin be kadın? Ne yiyiyor ne içiyorsun? Kalbin üşüyor mu? Seni kimler üzüyor! Sessiz köşe başlarında ağladığın oluyor belki de! Hayatın, omuzlarına yüklediği ve kendi gücünle üstesinden gelemediğin ağır yüklere bir el atılmasını istediğin, masumca yaslanılacak bir omuz aradığın oldu belki de defaat kereler. İsteklerin masumdu. Sen neleeer düşünürken onlar zoru başardılar. Seni kazanmayı seçmek yerine belki etinle, belki renginle ilgilendiler. Bana gerçekten ihtiyacın olduğu hiçbir vakit yanında olamadım. Yaslanmaya değmeyecek belki çok omuzlara yaslandın, doğru adam budur diye iyi niyet güderek. Yaşadığın her üzüntüde, döktüğün her gözyaşında benimde payım var. Nerde, hangi sokakta yürüyorsun, hangi gardan, hangi vapur iskelesinden nereye gidiyorsun, hangi sahil kenarındaki bankette oturup denizi seyrediyorsun bilmiyorum ama bu labirent iyice daralıyor, yorgun düşmüş olsan bile belki bir ümit sende beni arıyorsundur. Sende beni arıyorsan eğer daha çabuk kavuşuruz belki. EVET SENİ HİÇ TANIMIYORUM. SENİ HAYATIMDA BİR KEZ BİLE GÖRMEDİM, SESİNİ HİÇ DUYMADIM. Ama seni çok özlüyorum. Sabırla bekliyorum. Hiçbir hayal kurmuyorum, sana dair ne bir sima, ne bir ten rengi, ne bir kilo, ne de bir yaş biçmiyorum. Geldiğinde boş tuvaldeki kendi resmini sen tamamlayacaksın, Zihnimde sen ruhen varsın. Cismin yok, ancak endişe etme ki benim nazarımda ruhunun güzelliği siluetine de yansır. Başkası seni dışarıdan nasıl görmektedir bilemem ama ben seni zaten gözlerimle sevMEyeceğim. Beyaz atlı prensi bekleyen hiçbir kız suçlu veya kabahatli değildir. Suç ve kabahat, geç gelen ya da ormanda yolunu kaybeden prense aittir. Kız zaten üzerine düşeni yapmış, kurtlar ve türlü tehlikelerle dolu bu ormanda kız başına yeterince prensini beklemiştir. Elbetteki geç gelen prense hesap sormaya hakkı vardır. Senden bana “BU ZAMANA KADAR NEREDEYDİN” demeni bekliyorum. Durum ortada! hesap sormak hakkındır. Ama verebilecek bir cevabımda yok. ama eğer dersenki bana; “beni kalbinde kuvvetlice hisssetseydin, “o an hislerinin taşıdığı “nerdesin” mesajı bana ulaşır, benim de kalbimde bir yanma olur ve hiç tanımadığım sana doğru, bilmediğim adımlarla yol alır, birbirimize bir şekilde çoktan kavuşurduk” dersen ki diyebilirsin. Buna da bir cevabım yok, yine ağız susacak. Sitem dolu sözlerin ve bakışlarından çekinmiyor değilim. Sevgi zor ve meşakkatlidir. Hele ki o kişiyi hayatına virgül olarak değil de NOKTA olarak sabitlemek istiyorsan! Bir de kavuştuktan sonrası vardır. Çetin imtihanlar işte o zaman başlar. Taşımaktan yorulup da düşürüp incitmekten korkar hale gelirsin. Çünkü küfendeki çok değerlidir. Ona bir daha zarar gelmesin diye sırtına alıp almamak noktasında sen devreye girersin, bir kuş misali o omuzlara pençelerini iyice batırırmışsan (kanaması önemli değil, sabit ve sağlam durman, oradan başka bir yere uçmayacak olman, kendini güvende hissediyor olman önemli ) bu adamın seni oradan hiç indirmeye niyeti yok. OMUZLARIMA SERÇE VÜCUDUNDA AMA AYAKLARI ŞAHİN PENÇELİ BİR KUŞ OLARAK KON ARTIK! ve SOL KANADINI BANA BIRAK, ARTIK UÇMAK İSTEMEDİĞİNİ ve YUVANI BULDUĞUNU SÖYLEYEREK EY HİÇ TANIMADIĞIM, ADINI BİLE BİLMEDİĞİM SEVGİLİ!...